Dla rodziców

- Pedagog specjalny- mgr Dorota Dokudowiec
  
  Środa godz. 8:00- 12:00
  
  Czwartek godz. 13:00- 16:00
  
  Piątek godz. 8:00- 12:00
  
  Pedagog specjalny- mgr Katarzyna Wolińska
  
  Poniedziałek godz. 8:00- 12:00
  
  Wtorek godz. 8:00-12:00
  
  Środa godz. 11:00- 12:00
  
  Czwartek godz. 9:00- 13:00
  
  Piątek godz. 11:00- 12:00
  
  ZAPRASZAMY !!!
  
  Rola wychowawcza rodziców, a potrzeby psychiczne dziecka.
  
  O roli wychowawczej rodziców:
  
  rodzice wychowują – czyli kształtują i ukierunkowują nowego człowieka poprzez fakt, że są z nim w bliskim i jedynym kontakcie uczuciowym i stwarzają mu jedyną w swym rodzaju rzeczywistość domu,
  
  nikt nie może ich w pełni zastąpić (dziecko zawsze dąży do odzyskania rodziców, nawet ogromnym kosztem),
  
  nieodwracalny brak rodzica – to zawsze trwałe szkody w osobowości dziecka,
  
  zadania rodzicielskie wymagają głębszych przygotowań, ponieważ wszelkie zaniedbania i błędy wynikające z niewiedzy, trudno później lub nie można wcale ich naprawić,
  
  rodzicielstwa nie można znaleźć w żadnym podręczniku, ale równocześnie wiedza, refleksja i świadoma dobra wola jest potrzebna każdemu z rodziców, zwłaszcza w trudniejszych chwilach,
  
  role ryzykowne to:
  z jednej strony:
  
  nadmierna spontaniczność,
  
  żywiołowy stosunek do dziecka,
  
  zdanie się na swoje uczucia względem niego, z drugiej strony:
  
  nadmierna programowość,
  
  zasadniczość,
  
  profesjonalne traktowanie roli wychowawczej.
  
  Drogi Rodzicu musisz sobie uświadomić podstawowy fakt, że istnieje związek między twoim życiem, a późniejszym życiem twojego dziecka, między Twoją postawą a tym, co dziecko w siebie wchłonie; czego nie zrobisz teraz, nikt za ciebie tego nie zrobi.
  
  O potrzebach psychicznych dziecka
  
  Najważniejsza – potrzeba miłości
  
       Bez miłości dziecko nie potrafi się prawidłowo rozwijać (można to obserwować w domach dziecka). Miłość do małego dziecka przejawia się nie tylko w dbaniu o nie, ale także w pieszczotach, których dziecko bardzo potrzebuje.
  Przykład:
       Pewien kierownik szkoły opowiedział, iż kiedyś przyjął do I-ej klasy 7-letniego chłopca, który wprost "kleił się" do dorosłych, szukając przytulenia i pieszczoty. Gdy kierownik porozmawiał o tym z matką dziecka, ta powiedziała: "... Unikam wszelkich pieszczot, bo jak syn się ich nauczy, to będzie biegał za dziewczętami ...". Relacja matki wskazywała na brak wiedzy z zakresu psychiki dziecka.:
  
  Potrzeba bezpieczeństwa
  Przejawia się ona w miłej, życzliwej atmosferze rodzinnej, widocznej wzajemnej miłości rodziców.
  Gdy dzieci widzą, że ojciec i matka odnoszą się do siebie serdecznie, cieszy je to; wzrasta ich poczucie bezpieczeństwa. Dzieci zawsze dostrzegają czułe gesty rodziców:
  
  trzymanie się za ręce,
  
  pocałunek na pożegnanie czy powitanie.
  
  Naśladują to wobec rodziców, a w przyszłości we własnych małżeństwach. Dzieci kochających się rodziców pragnąć będą dla siebie dobrego i trwałego związku. Dziecko, które dostrzega wprost brak miłości między rodzicami, bardzo nad tym ubolewa, czuje się niepewne i zagrożone. Nie można przed dzieckiem udawać czegokolwiek, bo ma ono wspaniałą intuicję.
  
  Potrzeba rozwoju i aktywizacji
  
  U małego dziecka przejawia się to w sferze ruchowej.
  
  U starszego natomiast przejawiać się będzie w twórczości własnej (rysowanie, budowanie ...). czerpie stąd radość z nowych odkryć i doświadczeń.
  
  Rodzicom zdarza się hamować ten rozwój, np. nie pozwalają się bawić w piaskownicy, żeby się nie pobrudziły. Wzbudzają żal we własnym dziecku.
  
  Rodzice muszą zdawać sobie sprawę z faktu, że zabawy stymulują rozwój dzieci i przygotowują ich do przyszłych ról społecznych: np.: zabawy w dom, szkołę, sklep, teatrzyk itp.
  
  Dziecko odreagowuje w nich wewnętrzne stresy i trudności.
  Rodzic powinien się im przysłuchiwać!
  Czasem w zabawie ujawnić się mogą specjalne predyspozycje czy uzdolnienia.
  Przykłady:
  
  Pewien chłopiec był niemożliwym psujkiem – psuł urządzenia domowe, rozkręcał meble itp. po tych szkodach w domu rodzicielskim, wyrósł na bardzo cenionego mechanika.
  
  Ja z moją przyjaciółką najczęściej bawiłyśmy się w szkołę. Dziś obydwie jesteśmy nauczycielkami!
  
  Potrzeba uznania i akceptacji
  Na czym polega?
  Dziecko tworzy sobie obraz samego siebie (ocenę siebie) na podstawie tego, jak traktują je najbliższe osoby. Obraz ten powstaje i utrwala się do 5 – 6 roku życia.
  Trzy modele postaw rodzicielskich
  
  Jeśli jest kochane i akceptowane, jeśli słyszy pochwały i słowa uznania, wyrasta wówczas dorosły człowiek, który ma poczucie własnej wartości.
  Taki człowiek czerpie z życia radość i posiada umiejętność akceptacji siebie i innych.
  
  Jeśli dziecko słyszy dużo słów krytycznych i jest często karane, wówczas rozwija się w nim zaniżony obraz siebie, czyli kompleks niższości, małej wartości własnej osoby.
  W okresie późniejszym trudno go wyrównać.
  SIMONE WEIL (filoz. ang.) powiedziała:
  Wychować kogoś – to podnosić go w jego własnych oczach.
  
  Jeśli rodzice są chwiejni w ocenie, raz chwalą a innym razem za to samo krytykują czy karzą, to w dziecku rodzi się niepewność.
  
  Dziecko potrzebuje stabilnej linii wychowawczej.
  
  Potrzeba kontaktów społecznych
       Dotyczy to zwłaszcza dzieci w wieku szkolnym. One potrzebują kontaktów z rówieśnikami na co dzień. Jest on niezbędny dla prawidłowego rozwoju. Odseparowanie dziecka jest niepożądane.
  W grupie uczy się:
  
  wrażliwości na aprobatę czy dezaprobatę,
  
  zasad i reguł postępowania,
  
  dostosowania się do zasad.
  
  Drodzy rodzice spróbujcie sami sobie odpowiedzieć na poniższe pytania:
  
  Jak byłem sam wychowany?
  Czy dostatecznie obdarzono mnie miłością i akceptacją?
  
  Które z metod moich rodziców stosuję sam, których pragnę uniknąć, a w czym pragnę postępować inaczej?
  
  Czy jestem zadowolony z własnego sposobu wychowywania dzieci, czy chciałbym coś zmienić?
  Może łatwiej będzie nam wychowywać dalej swoje dzieci?
  
  MOTTO DLA RODZICÓW:
  
  Wielkość macierzyństwa, ojcostwa, rodzicielstwa leży w tym, że dając życie, rodzice przekazują także człowieczeństwo – uczą być człowiekiem. A najpotężniejszym środkiem wychowawczym do tego aby być człowiekiem, jest dojrzałe człowieczeństwo, wzór człowieczeństwa.
  
  Wspolczesne_problemy_wychowawcze_uczniow.docx
  
  Jak radzić sobie w sytiacj doświadczenia przez dziecko zjawiska hejtu ?
  
  -HEJT-RODZIC.pdf
  
  Informacje dla rodziców
  
  Szanowni rodzice!
  
  Przemoc niszczy dzieciństwo
  
  Utożsamiając się z najnowszą kampanią społeczną Fundacji dajemy dzieciom siłę: ,,Przemoc niszczy dzieciństwo” pragniemy uwrażliwić Państwa na oddziaływania wychowawcze w aspekcie przemocowym pojawiające się coraz częściej we współczesnym świecie. Zapraszamy do  zapoznania się z poniższym artykułem.
  
  Rodzicielstwo to ciężka praca. Jak ciężka, wie każdy, kto ma dzieci. Stres, gdy są małe i chorują, albo idą do przedszkola, szkoły lub pierwszy raz same wyjeżdżają. Panika, kiedy zdają ważne egzaminy i zaczynają dorastać, a do tego ciągły lęk o ich przyszłość. Rodzicielstwo to też gorzki smak naszych porażek wychowawczych, zwłaszcza, gdy mierząc się z problemami nawrzeszczymy na dziecko, upokorzymy je, damy klapsa lub nim potrząśniemy. Tymczasem zachowaniom przemocowym wobec własnych dzieci można zapobiegać. Wystarczy, że poprosimy o pomoc fachowców.
  
  Przemoc to pojęcie wielowymiarowe, do zjawisk przemocowych zaliczamy:
  
  Krzywdzenie fizyczne:
  
  dotkliwe karanie dziecka w formie klapsów, popychania, bicia, w którym zadawanie bólu jest uzasadnione regułami, przepisami, oceną zachowania dziecka ,
  
  krzywdzenie będące rezultatem agresji rodziców i potrzeby rozładowania uczuć niemających często nic wspólnego z dzieckiem, lecz z kłopotami w małżeństwie, bytowymi czy trudnościami w pracy,
  
  przemoc na tle seksualnym.
  
  Krzywdzenie psychiczne:
  
  bezpośrednie ataki i poniżanie dziecka w formie słownej,
  
  dziecko jest świadkiem przemocy między dorosłymi członkami rodziny np. jak ojciec traktuje matkę, jak matka traktuje swoich rodziców itp. Oglądanie przez małe dziecko przemocy i wulgarności jest czasem równie niszczące, jak bezpośredni atak.
  
  Inną formą krzywdzenia jest:
  
  zaniedbywanie materialne (higiena, wyżywienie, opieka)
  
  zaniedbanie psychiczne – trudne do ropoznania . Niestety, wielu rodziców po prostu nie wie, jakie potrzeby psychiczne ma ich dziecko. Tymczasem nasze dzieci potrzebują ciepła, bezpieczeństwa i zainteresowania..
  
  Pamiętajmy!
  
  – Jeśli w domu, między rodzicami jest przemoc, dziecko uczy się, że może przyjąć rolę ofiary albo sprawcy. I kiedy dorośnie, wejdzie w jedną z tych ról .
  
  Dlatego eksperci apelują, nie słuchajmy dzieci „jednym uchem”! Poświęćmy im swój czas. Bądźmy uważni tu i teraz. Dziecko jest bystre, w końcu zauważy, że w ogóle go nie słuchamy i przestanie do nas przychodzić. Poszuka sobie słuchacza i przyjaciela, gdzie indziej…
  
  Powody i skutki krzywdzenia dzieci
  
  Do najczęstszych przyczyn stosowania przemocy wobec dzieci zalicza się dziś: stres, niskie poczucie kompetencji wychowawczych, poczucie bezradności, nieznajomość lub nieumiejętność stosowania alternatywnych form wychowania dziecka, tradycję i przyzwolenie społeczne na stosowanie kar cielesnych oraz doświadczanie przemocy w dzieciństwie.
  
  Doraźne skutki przemocy, to:
  
  cierpienie i lęk,
  
  obniżenie odporności ,
  
  zaburzenia somatyczne,
  
  urazy,
  
  trudności w nauce,
  
  zaburzenia zachowania i agresja.
  
  Natomiast te długotrwałe, to:
  
  choroby psychosomatyczne,
  
  zaburzenia emocjonalne,
  
  uzależnienia,
  
  brak satysfakcji z życia,
  
  trudności we współżyciu z ludźmi,
  
  oraz predyspozycje do stosowania przemocy.
  
  Nie ma rodziców idealnych
  
  Nikt nie rodzi się rodzicem idealnym. Tego trzeba się po prostu nauczyć, bo bycie rodzicem to profesja. Jak podkreślają specjaliści, jeśli sprawujemy „władzę rodzicielską” bez szacunku, bez dostrzegania godności dziecka i jego podmiotowości, jeśli karzemy je ze złością i surowością, to obraliśmy zły kurs.
  
  Według psychologów, najważniejsze w wychowywaniu są empatia i rozumienie dziecka, czyli zdolność do tego, by chociaż na chwilę wczuć się w sytuację małego człowieka, wejść w jego wnętrze i zrozumieć, co się z nim dzieje, kiedy jest krytykowane, kiedy mu coś doskwiera.
  
  Nie ma rodziców idealnych. Tak naprawdę najlepszy rodzic, to rodzic wystarczająco dobry. – Wcale nie perfekcyjny, nadmiernie opiekuńczy czy przewrażliwiony. Wystarczająco dobrzy rodzice nie starają się być idealni i nie oczekują tego od dziecka.
  
  Pamiętajmy, że dziecko nie jest naszą własnością. Należy stawiać mu wyraźne granice, nie krzywdzić celowo, a przy tym uznawać swoje prawo do błędu.
  
  Jak być dobrym rodzicem?
  
  Wystarczająco dobrzy rodzice są bardziej skoncentrowani na dzieciństwie swoich dzieci niż ich przyszłości jako dorosłych. Szanują swoje dzieci i próbują je zrozumieć, zapewniają im pomoc i wsparcie.
  
  Więź emocjonalna z rodzicem to najważniejszy czynnik chroniący dzieci przez podejmowaniem zachowań ryzykownych .
  
  Prawidłowa relacja między dorosłym a dzieckiem powinna łączyć w sobie dwa aspekty: z jednej strony miłość, akceptację i szacunek, a z drugiej granice, normy i wymagania.
  
  Dzieci potrzebują jasnych granic, drogowskazów, by nauczyć się wybierać między dobrem a złem. – Jak określić dziecku te granice? Mówmy o zachowaniu dziecka, a nie o jego postawie, uczuciach i wartościach. Gdy podczas rozmowy dziecko stuka palcami o blat stołu powiedzmy: „Rozmawiam, stukanie mi przeszkadza”. Bądźmy bezpośredni i konkretni np. „Wróć na kolację o wpół do siódmej”. Dokładnie określajmy konsekwencje: „Rowerem możesz jeździć po chodniku lub podwórku. W przeciwnym razie schowam go do garażu”. Popierajmy słowa działaniami: „Nie ma zabawy dopóki nie wyjdziesz z psem”. Mówmy stanowczo, ale nie podnośmy głosu, nie bądźmy szorstcy .
  
  A gdy zdarzy nam się popełnić błąd, gdy nawrzeszczeliśmy na dziecko, obraziliśmy je, zastosowaliśmy karę niewspółmierną do przewinienia, czy daliśmy klapsa. Zamiast obwiniać dziecko, przeprośmy za swoje słowa i czyny.
  
  – Jeśli czujemy, że nie dajemy sobie rady, skorzystajmy z pomocy. To żaden wstyd. W poradniach psychologiczno – pedagogicznych pracują osoby, które wesprą nas na każdym etapie wychowania, a pomoc ta jest bezpłatna .
  
  Drogi rodzicu
  
  Twoje dziecko to Twój skarb w Twoich rękach- dbaj o niego!
  
  -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
  
  „Cyberprzemoc – nowa forma agresji”
  
  „Komputer to urządzenie, które jest tyle warte, ile człowiek, który się nim zajmuje.”
  
  We współczesnym świecie Internet jest powszechnie używanym medium, które ma wpływ na większość sfer życia człowieka. Jest on nieocenionym źródłem informacji, pozwala na swobodną wymianę opinii, utrzymywanie kontaktów z rodziną czy znajomymi. Umożliwia szybsze zdobywanie wiedzy i informacji o różnych wydarzeniach, kreatywne spędzanie czasu oraz rozrywkę w postaci np. gier. Poza zaletami ma jednak też i ciemne strony.
  
  Wraz z powszechną dostępnością i rozwojem Internetu pojawił się nowy rodzaj agresji – cyberprzemoc. Cyberprzemoc definiuje się, jako przemoc z użyciem technologii komunikacyjnych i informacyjnych, wykorzystującą różne elementy Internetu, np. poczta elektroniczna, komunikatory, czaty, serwisy społecznościowe. Przejawia się ona w różnych formach:
  
  Groźby, szantażowanie, nękanie;
  
  Rozsyłanie kompromitujących, ośmieszających zdjęć, filmów;
  
  Zmienianie tożsamości, podszywanie się pod inną osobę.
  
            Obserwuje się, że to negatywne zjawisko przybiera na sile pomimo prób uświadamiania dorosłych i dzieci oraz przeprowadzania licznych akcji społecznych. Wynika to przede wszystkim
  z poczucia anonimowości i bezkarności w sieci, co zresztą jest złudne. Zatargi i bójki z boisk czy podwórek, przeniosły się w świat wirtualny i przybrały nową formę – ośmieszanie, nękanie, pomówienia, zniesławienia itp.
  
            Prześladowanie przez Internet jest szczególnie groźne, dlatego że kompromitujące czy poniżające materiały są dostępne w krótkim czasie dla wielu osób i pozostają w sieci na zawsze, jako kopie na wielu komputerach, nawet po ustaleniu i ukaraniu sprawcy. Niejednokrotnie skutki tego typu przemocy są bardzo dotkliwe. W ich wyniku dochodzi do samobójstw, uczniowie muszą zmieniać szkoły, czy też otoczenie.
  
  Szkoła, jako instytucja biorąca udział w wychowaniu młodych ludzi podejmuje różnego rodzaju działania mające na celu uświadomienie uczniom problemu oraz uwrażliwienie ich na to negatywne zjawisko. Na lekcjach informatyki oraz godzinach wychowawczych podejmuje się dyskusje związane z przeciwdziałaniem cyberprzemocy. Organizuje się Dzień Bezpiecznego Internetu czy też konkursy związane z tą tematyką. Jednakże w tym względzie konieczna jest współpraca rodziców. Wynika to głównie z faktu, że wiele aktów cyberprzemocy przeprowadzanych jest z poziomu komputera domowego, ponieważ największy dostęp do sieci młodzież ma właśnie tam. Pozornie wydaje się, że wszystko jest w porządku, dziecko przebywa pod okiem rodzica, więc przecież nie może robić nic złego. Tymczasem bywa wręcz odwrotnie – czasem wynika to z nieświadomości, próby zrobienia dowcipu, a innym razem jest zaplanowaną akcją.
  
  Rodzic ma obowiązek wiedzieć i czuwać nad tym, co robi jego dziecko. Niewiedza nie jest, bowiem żadnym usprawiedliwieniem
  
  Przypomnijmy:
  
  Za szkodę wyrządzoną przez dziecko, które nie ukończyło 13 roku życia odpowiadają jego rodzice, opiekunowie albo osoba, która jest odpowiedzialna za dziecko i sprawuje nad nim nadzór.
  
  Dziecku, które ukończyło 13 lat, można przypisać winę za wyrządzoną szkodę, gdy pozwala na to jego poziom rozwoju. Czyn musi mieć również charakter bezprawny (w prawie karnym oznacza to, że jest to czyn zabronionym pod groźbą kary).
  
  Dzieci w wieku od 13 do 18 roku życia posiadają ograniczoną zdolność do czynności prawnych i mogą odpowiadać za wyrządzoną szkodę stosownie do swojego rozwoju.
  
  Co mogą i powinni zrobić rodzice:
  
  Rozmawiać dzieckiem na temat Internetu i nowych technologii, ich wad i zalet, starając się oceniać je obiektywnie pod każdym względem.
  
  Interesować się, co w sieci robi dziecko, (jakie strony ogląda, jakie umieszcza zdjęcia na portalach społecznościowych, jakiego rodzaju prowadzi rozmowy i z kim).
  
  Uczyć szacunku wobec innych użytkowników Internetu oraz krytycznego podejścia wobec treści, jakie się w nim pojawiają.
  
  Możliwe jest także zainstalowanie specjalnej aplikacji nadzorującej działania dziecka na komputerze i w Internecie.
  
  W przypadku, gdy to Państwa dziecko padło ofiarą cyberprzemocy, należy:
  
  Zabezpieczyć i zarejestrować dowody cyberprzemocy.
  
  Spróbować zidentyfikować agresora. Ofiary cyberprzemocy często potrafią wskazać sprawcę, którym najczęściej okazuje się być kolega ze szkoły, bądź przynajmniej mają przypuszczenie, kto może nim być.
  
  Skontaktować się z dostawcą usługi w celu usunięcia z sieci kompromitujących lub krzywdzących materiałów.
  
  W przypadku, gdy zostało złamane prawo a tożsamości sprawcy nie udało się ustalić, należy bezwzględnie skontaktować się z policją.
  
  W przypadku cyberprzemocy w stosunku do dzieci, czyli osób poniżej 18 roku życia, wszystkie działania prawne realizują rodzice lub opiekunowie prawni.
  
  Szanowny Rodzicu,
  
  zwróć się do pedagoga szkolnego, gdy:
  
  niepokoi Cię zachowanie dziecka,
  
  chcesz porozmawiać o dziecku i Twoich relacjach z nim,
  
  chcesz porozmawiać o funkcjonowaniu dziecka w szkole,
  
  potrzebujesz wsparcia w procesie wychowania,
  
  szukasz pomocy i nie wiesz do kogo się zwrócić.
  
    " Nie ma takiego problemu, którego nie da się rozwiązać !!!
  
  Niektóre z nich wymagają jedynie więcej czasu "
  
  oferta-wspolpracy-pedagoga-rodzic.pdf.doc
  
  GDZIE SZUKAĆ POMOCY I WSPARCIA?
  
  WYKAZ INSTYTUCJI OFERUJĄCYCH POMOC DZIECKU I RODZINIE
  
  PEDAGOG SZKOLNY
  
  E-MAIL: PEDAGOG.DOMASZEWNICA@WP.PL
  
  Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna
  
  ul. Jana Pawła II 6, 21-300 Radzyń Podlaski
  tel.: 83 352 03 09
  
  Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej
  
  Ulan-Majorat 57, 21-307 Ulan-Majorat
  tel 83 351 80 91
  
  Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie
  
  ul. Lubelska 5, 21-300 Radzyń Podlaski,
  tel. 83 352-72-66
  
  II Zespół Kuratorskiej Służby Sądowej do Wykonywania Orzeczeń w sprawach Rodzinnych i Nieletnich
  
  ul. Stefana Kardynała Wyszyńskiego 5, 21-300 Radzyń Podlaski
  tel.: +48 83 313 31 60 sekretariat
  
  Komenda Powiatowa Policji w Radzyniu Podlaskim
  
  ul. Warszawska 100 a. 21-300 Radzyń Podlaski.
  tel. (083) 351-22-10
  
  Punkt Informacyjno - Konsultacyjny ds. Przeciwdziałania Alkoholizmowi i Przemocy w Rodzinie
  
  ul. Jana Pawła II 6, 21-300 Radzyń Podlaski
  tel. 83 352 22 34
  
  Stowarzyszenie na Rzecz Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie Niebieska Linia
  
  ul. Jaktorowska 4, 01-202 Warszawa
  tel: 22 499-37-33
  e-mail: info@niebieskalinia.org
  
  Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy "Niebieska Linia"
  
  801-120-002; od Pon. do Sb.: 8.00- 22.00, w Ndz. i Św.: 8.00- 16.00
  
  Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę
  
  www.fdds.pl
  
  Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży
  
  Tel. 800-12-12-12

Dla rodziców

Linki

Kontakty

Galeria zdjęć